Λίγα ποτά αργότερα...

Μεθύσι....Μέχρι πτώσης..Λόγια που ούτε το χειρότερο τσουλάκι δεν μπορεί να ξεστομίσει...Τα άκουσαν όλα.Όλα σου λέω....Χαμόγελο αμηχανίας...Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη...Και λοιπόν;Τι άλλο έγινε;Πολλά...Δεν υπήρξε στιγμή που να μην την απόλαυσα...Γιατί όμως το κουρασμένο μου μυαλό αρνείται να θυμηθεί τα περισσότερα;Θυμάμαι να βογγάω στην μπανιέρα.Κι εσένα πίσω μου.Θυμάμαι ότι φιλιόμασταν συνέχεια για να μην βογγήξω.Τόσο που μου κοβόταν η αναπνοή..Τα θυμάμαι...Δεν θυμάμαι να φώναξα..Και σήμερα είχα να παινεύομαι ότι παρά το ότι ήπια το Βόσπορο πριν σε ακολουθήσω, ήμουν κυρία.Χμ..Κι άλλο χαμόγελο.Δεν είμαι φτιαγμένη για να είμαι κυρία.Δεν θυμάμαι να φώναξα..Ελπίζω οι γείτονες να με συγχωρέσουν...